کد مطلب:94680 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131
[صفحه 636] گفتار زیر، وصیت شهریار مومنان است، كه پس از بازگشت از جنگ صفین، در مورد تقسیم میراث پس از مرگش، ایراد فرموده است اینست آنچه را كه بنده خدا، علی ابن ابیطالب در این زمان، درباره دارائی خود، بخاطر جلب رضایت و خشنودی خدا، و برای وصال به فردوس برینش، امر به اجرای آن میكند باشد كه بر اثر آن، به لطف خدا، آسایش جاودانه یابد. پس از من، وصی من پسرم حسن است، كه دارائی مرا بطور شایسته، به مستمندان و سزاواران می بخشد. اگر برای حسن پیشامدی رویداد، حسین زنده است و وصی من پس از حسن اوست آنچه وصیت كرده ام او انجام خواهد داد. بهره میراث من، برای فرزندان فاطمه، همان قدر است كه برای سایر فرزندانم می باشد. تصدی اجرای این وصیت را به این دلیل به فرزندان فاطمه واگذاشتم، تا خشنودی خدا و تقرب رسول اكرم، و احترام او و شرافت خویشاوندی با آن حضرت را بجای آورده باشم. مشروط بر اینكه هر كس متصدی تقسیم این دارائی است، ثروتم را همانگونه كه هست باقی گذارد، و میوه درختان باغ را بنحوی كه مامور شده، انفاق نماید. و نیز شرط است كه نهانی از نهالهای نخلستان آبادیها را نفروشد، تا اینكه زمین آن آبادیها با تكثیر و پرورش نخلستانها وسیع، و با امروز متفاوت گردد. هر یك از كنیزانم را كه با آنها همبستر بوده ام و مرا از آنها فرزندی است و یا بار دارند، با فرزندش به هم بسپارید و من آنها را به خودشان واگذار می كنم و آزاد میگردانم اما اگر فرزند آن كنیز بمیرد و خودش زنده باشد، باز هم او به آزادی فردی میرسد. زیرا بدین حكم، دیگر نام كنیزی از او برداشته شده و از آن پس، مختار كار و راه خویش است
صفحه 636.